Cemstoverslag damesveteranen: MAGNUS A

Ja, je moet toch wat als het weer tegen zit en het veld je in de steek laat. ’s Morgens om 8.15 u. stond ik het veld al te keuren: wat een ellende, alles wit en spekglad. Meteen de knoop maar doorgehakt en Hurley gebeld. Toen de captain hoorde dat ze Magnus aan de lijn had, klonk er een hardgrondelijk: “Nee, toch! Niet weer!”. We hebben maar afgesproken het voorjaar af te wachten en eventueel op een avond de wedstrijd te spelen.
Gelukkig hadden we ook nog cemsto-dienst!! Om 9.00 u. stonden de damesveteranen dan ook trappelend voor de deur om de handen uit de mouwen te steken. De emmers werden rijkelijk met sop gevuld en het feest kon beginnen.
- banken en tafels aan de kant
- barkrukken gestapeld
- de kussens geschud
- op de knieën voor de plinten
- bleek in de pot
- de tegels gelapt
- en de ramen weer schoon
Tot slot de vloer nog in de was en de prullenbakken geleegd. Het ziet er weer ’spik en span’ uit. En zoekt iemand een bitje of een broek?? Helaas, alles is weg . . . . geruimd.
                     Ans