PETTEN KLEURDE PORTO ORANJE
Onno Jans naar het EK
Op dinsdag 15 juni had ik, Onno Jans, het genoegen om samen met Martijn van Nimwegen en Vincent Pool naar Porto af te reizen om daar de wedstrijd Duitsland-Nederland te bezoeken. De wekker werd om 03.15 uur gezet om af te reizen naar Schiphol. Om 04.45 waren we daar aanwezig en meteen kregen we de eerste teleurstelling te verwerken. Het vliegveld van Porto bleek overvol en er werd samen met een aantal andere vluchten uitgeweken naar Vigo. Dit ligt in Spanje zodat er ook nog een busreis aan vast zat van een ruime 140 km. Het is niet anders. Bij vertrek hadden we al een vertraging van bijna een uur maar de stemming zat er nog volop in. De vliegreis duurde een kleine 2 uur en in Spanje stonden de bussen klaar om ons ook in ruim 2 uur naar Porto te brengen. Ruim na 11.00 uur (in Portugal is het 1 uur vroeger) konden we uit de bus stappen en ons via de net geopende nieuwe metro ons naar het centrum te begeven. De Portugezen waren net op tijd klaar met deze klus want het stuCwerk op de wanden was nog nat. Nog voor twaalven konden we op het “oranjeplein” aan ons eerste biertje beginnen. De supportersclub had voor een dj gezorgd en enkele artiesten kwamen hier ook optreden. Verder was er een supergroot scherm voor de mensen die geen kaartje hadden. Die waren er echter bijna niet want op dit plein bleek het zelfs nog mogelijk om kaarten voor de wedstrijd te bemachtigen. Sponsor van het toernooi, Carlsberg, had voor een tap op het plein gezorgd tegen zeer gunstige tarieven (biertje 1 euro). Helaas hadden ze achter deze tap negen Portugezen geplaatst. Lange wachtrijen omdat maar 1 Portugees zich over de kassa mocht ontfermen. Toen de eerste biertank leeg was kon de tweede niet juist worden aangesloten omdat niemand wist hoe dit werkte. De inmiddels ruim vijf duizend supporters kochten alle winkels, barretjes en restaurantjes in de aangrenzende straatjes helemaal leeg.
De temperatuur was inmiddels opgelopen naar ruim 30 graden dus blijven smeren.
De lokale bevolking vond het oranje feest geweldig en feestte naar hartelust mee. Af en toe verscheen een verdwaalde Duitser die aan de rand van het plein met grote bewondering naar dit evenement bleef kijken. Om half vijf werd begonnen aan het indrukwekkendste moment van de dag. Met bijna alle supporters werd begonnen aan de “oranjemars”. Met bijna 10 duizend supporters werd in vijf kwartier de reis per voet naar het stadion aangegaan. De route liep dwars door de stad en dit was een onvergetelijk gezicht. Al het verkeer werd tegengehouden en volop zingend zorgde dit voor een geweldige indruk. De Portugezen klapten hun handen stuk en voor elk stoplicht werd gewacht totdat deze op oranje sprong om dan weer verder te lopen. Ongeveer twee uur voor de wedstrijd bereikten we het stadion waar het nog ruim een drie kwartier duurde voordat je binnen was. De controle was zo lek als een mandje. Heineken had duizenden luidsprekerhoeden uitgedeeld, deze kon je echter meteen weer inleveren omdat het sluikreclame was. Wij konden echter twee van de drie hoeden toch meesmokkelen. In het stadion bleek de helft van de cateringvoorraad al voor de wedstrijd op, lekker ingeschat dus. Het stadion kleurde verder bijna helemaal oranje. Naar schatting waren er 12.000 Duitsers en ruim 20.000 Nederlanders, deze strijd hadden we al gewonnen. Op het veld lukte het dus niet helemaal maar gelukkig scoorden we nog wel de 1-1. Verliezen van de Duitsers kan natuurlijk helemaal niet. De bus werd weer opgezocht om via Spanje weer naar Nederland te komen. Twee supporters waren de weg kwijt en dat koste natuurlijk weer een uur vertraging. Om 05.15 uur zetten we weer voet op Nederlandse bodem en er werd erg verlangd naar de douche en het bed. We zijn nu al voorbereidingen aan het treffen voor het WK 2006 in Duitsland, moeten we ons natuurlijk nog wel even kwalificeren. Deze reis was achteraf zeker de moeite waard en we hopen dat Nederland nog vijf keer in actie mag komen op dit EK!
De temperatuur was inmiddels opgelopen naar ruim 30 graden dus blijven smeren.
De lokale bevolking vond het oranje feest geweldig en feestte naar hartelust mee. Af en toe verscheen een verdwaalde Duitser die aan de rand van het plein met grote bewondering naar dit evenement bleef kijken. Om half vijf werd begonnen aan het indrukwekkendste moment van de dag. Met bijna alle supporters werd begonnen aan de “oranjemars”. Met bijna 10 duizend supporters werd in vijf kwartier de reis per voet naar het stadion aangegaan. De route liep dwars door de stad en dit was een onvergetelijk gezicht. Al het verkeer werd tegengehouden en volop zingend zorgde dit voor een geweldige indruk. De Portugezen klapten hun handen stuk en voor elk stoplicht werd gewacht totdat deze op oranje sprong om dan weer verder te lopen. Ongeveer twee uur voor de wedstrijd bereikten we het stadion waar het nog ruim een drie kwartier duurde voordat je binnen was. De controle was zo lek als een mandje. Heineken had duizenden luidsprekerhoeden uitgedeeld, deze kon je echter meteen weer inleveren omdat het sluikreclame was. Wij konden echter twee van de drie hoeden toch meesmokkelen. In het stadion bleek de helft van de cateringvoorraad al voor de wedstrijd op, lekker ingeschat dus. Het stadion kleurde verder bijna helemaal oranje. Naar schatting waren er 12.000 Duitsers en ruim 20.000 Nederlanders, deze strijd hadden we al gewonnen. Op het veld lukte het dus niet helemaal maar gelukkig scoorden we nog wel de 1-1. Verliezen van de Duitsers kan natuurlijk helemaal niet. De bus werd weer opgezocht om via Spanje weer naar Nederland te komen. Twee supporters waren de weg kwijt en dat koste natuurlijk weer een uur vertraging. Om 05.15 uur zetten we weer voet op Nederlandse bodem en er werd erg verlangd naar de douche en het bed. We zijn nu al voorbereidingen aan het treffen voor het WK 2006 in Duitsland, moeten we ons natuurlijk nog wel even kwalificeren. Deze reis was achteraf zeker de moeite waard en we hopen dat Nederland nog vijf keer in actie mag komen op dit EK!
