Verslag MA te Doorn DEEL II

DEEL II (Het verslag is te lang om in één keer op de site te zetten, vandaar.....!

Inger scheen de gelukkige te zijn om het bed te delen met een heerlijk warm en knus plasje water, en Marloes had haar matje uitgeleend zonder te weten aan wie dat ook alweer was. Toch trok Clarice de hoofdrol naar zich toe door zich ’s ochtends vroeg te profileren als een echte Patty Brard. Een brede glimlach verscheen als een boterbloem uit het groene zomergras en maakte zich meester van haar liefdevolle ochtendhumeurtje. Misschien is dit lichtelijk overdreven, maar het maakt het niet minder leuk ;-)

09.00 uur
FOOOOOOOOOOOOD! Met z’n allen naar de vreetschuur, lekker broodjes en O-VEN-HEERLIJKE croissants, zo luchtig als de liefdeswolk van cupido. Frankrijk? Boulangerie? Pfffff, maak plaats voor HC Doorn alsjeblieft.
Nadat iedereen weer een beetje op z’n normale geestestoestand was teruggekeerd was het elf uur. En elf uur betekent: HOCKEYTIJD! Jippieajoajeej!
Uiteraard geen wedstrijd ohne schnapps, dus moest de koffie duidelijk plaatsmaken voor de cocktailshakers, en o, o, o, wat smaakten ze toch weer lekker. De cocktails dan.

11.00 uur
Tegen het team van Bob de buurman op het miniveld. Wat een verpletterende veldslag in het voordeel van Magnus had moeten worden……. werd het dus niet! Uiteraard! Maarja, niet iedereen hoeft te weten dat we ze voor de orde van de goede buren hebben laten winnen. En trouwens, Bobbieboy floot de wedstrijd zelf, dus daar zal wel flink gestoken zijn! Anders had zoiets nooooooit kunnen gebeuren natuurlijk.

17.20 uur
Vier wedstrijden later, BARBECUE!!!! MJAM, vlees, GRAUW, de oergevoelens komen boven. Gevoelens van wedstrijden vrouwslingeren en paringsdrang. We kennen het allemaal wel natuurlijk. Op naar de vreetschuur, eten halen. Van de lieve dames en heren van Doorn mochten we twee gerechtjes meenemen, en wat een keus: Saté, hamburger, brätwürst, en nog iets….. het leek op iets dat je langs de snelweg vindt. Nouja, het smaakte niet slecht, als je het met een echte schoenzool vergelijkt. En de satésaus was best goed, en iets dat verdacht veel op brood leek smaakte er goed bij, dus we hebben de buikjes wel rondgegeten. Bovendien, de avond moest nog beginnen, dus er was weinig wat ons humeur kon verpesten!

22.00 uur
WIE IS DE BESTE? MAGNUS! WIE IS DE BESTE? MAGNUS? WIE IS DE BESTE? MAGNUS? WIE SCHREEUWT HET HARDST? MAGNUS? WIE ZUIPEN DR HET MEEST? MAGNUS? WIE IS ER NAAR DE KLOTE? MAGNUS…..
Maar duidelijk was het zeker, Magnus was het gezelligste team van het veld. Drank was in elke tent en hoek te vinden, en er werd goed gebruik gemaakt van de shakers, en de blue curaçao en de pissang, en de pina, en de wodka en de gin en de kontiki en de sambuca en de cointreau en de passoa en de safari. Maar natuurlijk was er niet alleen maar drank, er was ook nog cola, 7-up, jus en appelsap…….. om de drank mee te mixen.
Een aantal schorre kelen en vele gezellige uurtjes later, tijd voor het clubhuis. Nog even respect en aanzien afdwingen door per trein het veld te verlaten, de meiden gingen steeds sneller lopen omdat de geur van heerlijke verse rode wodka en Red Bull als een lokkertje in de lucht hing. Hup, het clubhuis instampen en staan, niets meer aan doen. Ron is naar boven geslopen om vanuit het DJ balkon onze mooie groep op de gevoelige plaat vast te leggen. Duurde even, maar toch wordt hij opgemerkt, heftig gezwaai door deel één van de groep, deel twee heeft geen flaaaaaauw idee waarom iedereen met z’n handen in de lucht staat.
Drank rules lijkt het motto vanavond, vooral met wodka red bull voor €2,50. Lang leven het platteland! De dames waren niet meer weg te slaan bij onze huiszanger, die, volgens ons, alleen bleef voor onze meisjes, die toch duidelijk de sfeer bij het podium bepaalde. Wat altijd goed is natuurlijk. Uiteindelijk had onze Robbie Williams zelfs onze slagzin in de gaten, waarmee hij gepast afsloot met: WIE IS DE BESTE? En natuurlijk konden onze dames antwoord geven op deze vraag, wat ze ook maar al te graag deden.
De helft van de groep ging ietsje eerder met Maarten als escorte naar de tent. Na twee balletjes langzaam maar zeker richting eigen tent gedreven te hebben kwam het verlossende telefoontje van Ron dat het feest langer doorging. De dames kregen een dikke nachtzoen en Maarten ging weer terug naar het feest, waar Ron zijn vervelende taak van partyhardy aan het uitvoeren was.
Gelukkig vanavond weinig problemen in de aard van de avond ervoor, toen Claudia stoer probeerde te zijn door een biertje te koppen, en Arianne gewoon keihard tegen een stilstaande vuist aanliep.

03.15 uur
Feest, feest, feest, maar wel voorbij. De situatie van het team was redelijk te gokken, maar de begeleidertjes vonden dat het eigenlijk nu ook wel leuk was geweest. Nog even naar de tent voor een afzakkertje, of omvallertje, is net hoe je hem noemt eigenlijk. Het was een borrel in elk geval welke schuilgaat onder de officiele naam van: een koetje. Duidelijk was dat deze ’s middags beter smaakte dan ’s avonds, heel erg veel beter zelfs. Maakt verder ook niet uit. Om een uurtje of vier eindelijk in de tent en even een samenvatting van de dag gemaakt. Clarice en Mel waren dr nog even bij om ons gezelschap te houden. Ik heb het niet gezegd, omdat sommige misschien naast hun schoenen zouden gaan lopen, maar Magnus MA1 zouden qua bloed in hun alcohol absoluut niet onderdoen voor de mannenteams. En daar waren wij, als begeleiding, duidelijk trots op!

08.30
Draaiorgel, jerrycan wasbenzine, vuur….. WOESJ, weg draaiorgel! Helaas is dit niet deel van de werkelijkheid, werkelijkheid was dat dit draaiorgel achter het hoogste hek stond en bewaakt werd door de twee gemeenste gasten die we ooit hebben gezien. Waarschijnlijk was dit met een reden. Uiteindelijk goed dat het orgel dr stond, want Ron’s wekkertje, die braaf drie uurtjes geleden gezet was, had zich duidelijk verslapen. Snel de tent uit en richting douche, omdat om kwart over 10 de eerste wedstrijd moest plaatsvinden.
Iedereen was welliswaar op tijd, maar toch alleen fysiek. Geestelijk lagen we met z’n allen op een zonovergoten bounty eiland te snurken in een hangmat, in onze verbeelding tenminste. Goed, hockeyen…. Verloren…… helaas… In de bus terug van het veld had Ron nog een kleine aanvaring gehad met een mevrouw die met haar goede been uit het verkeerde bed gestapt was over het aantal decibel geluid dat zij ’s nachts produceerde. Kon ze niet hebben op dit uur….
Op naar de tent, tijd voor een borrel, maar niet voor Ron en Annika. Meneertje en mevrouwtje moesten nog chaufen, dus dan schijn je niet dronken achter het stuur te mogen zitten.
Kwart over twaalf de een na laatste wedstrijd, en wat schetst onze verbazing? WE STAAN IN DE FINALE? Tsja, dat hadden we niet verwacht, nog maar even één wedstrijdje ons best doen dan maar.