De Dubliners
ingevoerd op 11-10-2004
Onderweg
De oudste boyband ter wereld, zo worden Paddy, Eamonn, Seán, John en Barney, oftewel the Dubliners aangekondigd. Momenteel woedt op RTL4 ‘Popstars the rivals’ een strijd waarin een girlgroup en een boyband moeten worden gevormd om aan het eind van dit jaar een kersthit te produceren. Niks nieuws onder de zon, zij het dat the Dubliners spontaan in een Ierse kroeg gingen spelen en nu, ruim veertig jaar later nog steeds optreden. De speellijst van de Ieren is indrukwekkend. Afgelopen maanden traden zij op in Engeland, Oostenrijk, Denemarken, en na Nederland is binnenkort Duitsland aan de beurt. In 1961 vroegen de muzikanten aan de waard van O’Donoghue’s Pub in Dublin of zij met de kerst daar muziek mochten maken. Genoemde pub werd vooornamelijk bezocht door rustige ambtenaren die daar na hun werk een biertje dronken. Het mocht wel van de waard als het maar rustige muziek was. Spontaner kan het niet. Kunstmatiger dan ‘Popstars the rivals’ kan het niet. Afgelopen week maakten the Dubliners een tournee door Nederland en sloten die af met een optreden in het Concertgebouw in Amsterdam. Nog nooit had ik het Concertgebouw van binnen gezien en nog nooit had ik the Dubliners zien optreden. Het gerucht deed de ronde dat het zo langzamerhand oude mannen waren die daar op het podium zouden staan. Het viel mee; Barney McKenna – de oudste en beste banjospeler van de wereld – is 68, terwijl Eamonn Campbell (58) de jongste is. Al bij het eerste nummer was de zaal in extase. Driekwart van het publiek zong alle teksten mee. En, heel opvallend, sommige bezoekers van het concert waren duidelijke look-a-likes van sommige Dubliners: Grijze baarden en haren bij de vleet. Vrolijke liederen over nieuwe liefdes en trieste over diezelfde liefdes die weer verloren gaan wisselden elkaar af. En ook de zwarte periode in Ierland (de Grote Hongersnood) komt af en toe aan bod. Wat te denken van het alternatieve Ierse volkslied ‘Fields of Athenry’? Over de jongeman die koren steelt voor zijn hongerige kindje en voor straf naar Australië wordt gestuurd. Heel ontroerend, en heel mooi. Volgend jaar zijn the Dubliners weer terug maar dan in Carré.
Jan Kooij