Nissan verslaat Mini
5-8-2010
Cross-overs kennen we natuurlijk al langer, maar vrijwel zonder uitzondering (Suzuki SX4) gaat het bij dit type auto’s om kloeke middenklassers. Leuk als je een gezin hebt of voor op je eigen oprit, maar wat doe je als bovenal een compacte auto zoekt? Noodgedwongen opteren voor een hoekige, allesbehalve spannend rijdende Daihatsu Materia, Kia Soul of Toyota Urban Cruiser.
Gelukkig is er nu een alternatief. In tweevoud zelfs, want vrijwel tegelijkertijd lanceren Mini en Nissan een compacte cross-over: de Countryman resp. Juke. Bij de hatchbacks is de Brit nog steeds een geval apart en per saldo in positieve zin: er zijn weinig concurrenten die net zo sportief rijden. Maar in het geval van de Countryman lijkt die andere nieuweling, de Juke, geen millimeter toe te geven: allebei beschikken ze in topuitvoering over een geblazen 1,6 liter motor, vierwielaandrijving en een hoogwaardige achterwielophanging. Wat niet veranderd is, is de premiumprijs die Mini voor haar producten rekent: voor de Countryman ben je als Cooper S All4 in totaal 36.415 euro kwijt. Nissan houdt de schade voor de Juke 1.6 DiG-T beperkt tot 31.700 euro. Een CVT transmissie is bij deze prijs inbegrepen; de Mini houdt het bij een handgeschakelde 6-bak. Cruciale vraag is nu: is de Countryman zijn meerprijs waard? Om maar direct antwoord te geven op die vraag: nee. Het is nooit zo slim om tamelijk aan het begin van een verhaal de uitkomst al te verklappen dus u zult nog even verder moeten lezen waarom de Nissan de betere aanbieding is.
Qua prestaties zijn de verschillen tussen de Countryman en de Juke minimaal, tenminste als je de automaatuitvoering van de Brit vergelijkt met de Nissan: voor de sprint naar 100 km/u is 8,3 resp. 8,4 seconden nodig. Heeft u geen boodschap aan een automatische transmissie, dan zal het verschil oplopen tot 0,5 tel in het voordeel van de Mini maar in de praktijk voelt de Juke zelden langzamer aan. Van een ‘Cooper S’ zou je eigenlijk een duidelijke overwinning verwachten als het om prestaties gaat, maar de vierwielaandrijving maakt van de cross-over een nogal zware jongen en daarnaast vangt de hoge carrosserie merkbaar meer wind dan de hatchback. Het resultaat is dat er op de snelweg regelmatig 2 versnellingen teruggeschakeld moet worden om de Juke met zijn standaard CVT bij te kunnen houden. Geen van beiden excelleert met een aantrekkelijk motorgeluid. De Mini doet bij hoge toerentallen wat rauw aan, wellicht omdat de carrosserie van de Countryman als een sterkere klankkast fungeert dan het koetswerk van de Mini. En het motorgeluid van de Nissan is gewoon karakterloos. Op hoge snelheid worden geen van beiden uitgesproken rumoerig. Althans, het motorgeluid wordt dan duidelijk overstemd door nadrukkelijk aanwezig windgeruis.
Hoe zit het met dat andere unique selling point van Mini, de rijeigenschappen? Volgens de ontwerpers rijdt de Countryman net zo skelterachtig als de hatchback, maar die mening wordt door de testredactie niet gedeeld. Ja, de nieuweling heeft een zeer directe besturing, maar voor een Mini helt de Countryman ook teleurstellend (om niet te zeggen: irritant) veel over. Verder gooit een forse portie onderstuur tijdens bochtenwerk veel roet in het eten. Kortom, bij de Countryman leer je het al snel af om er een sportieve rijstijl op na te houden. En dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn van een Mini.
Om misverstanden te voorkomen: voor een cross-over (en met de in de inleiding genoemde Daihatsu, Kia, Suzuki en Toyota als referentiemateriaal) rijdt de Countryman lekker lichtvoetig en kom je aan rij plezier niks te kort. Maar we hebben het hier a) over een Mini en b) over een auto die grofweg twee keer zo duur is. Wellicht dat het optionele sportonderstel (met verkleinde grondspeling) en grotere wielen (18 inch of meer) een heilzame uitwerking hebben op het weggedrag van de Countryman, maar dat jaagt de prijs nog verder omhoog. De Juke bewijst dat het ook anders kan. Niet dat die niet overhelt, maar de Nissan voelt minder log aan en heeft minder last van onderstuur. Daarnaast biedt de vierwielaandrijving qua rijeigenschappen een merkbaar grotere meerwaarde dan de All4 techniek van Mini. Een deel van de aandrijfkrachten wordt namelijk niet alleen richting de achterwielen gestuurd, maar zorgt aldaar ook voor een onderlinge verdeling. Dat merk je duidelijk in bochten. Helaas verliest de Juke juist weer punten als het om de besturing gaat: te licht en je weinig communicatief.
Qua veercomfort geven beide modellen elkaar weinig toe, maar verrassend wint de Mini als het om ruimteaanbod gaat. De Nissan is weliswaar bijna 3 centimeter langer, maar de coupéachtige vormgeving is een stuk minder praktisch dan de meer hoekige bouw van de Countryman. Welke auto mooier is, is een kwestie van smaak maar tijdens de test werd duidelijk dat je met de weinig subtiel vormgegeven Juke meer aandacht trekt. Echt een auto voor het nieuwe decennium terwijl de Countryman het primair van retro fans moet hebben.
Terug in de tijd ga je bij de Mini ook als je achter het stuur plaats neemt. Niet in negatieve zin, want de zitpositie is excellent maar vooral qua vormgeving. Dat geeft de Countryman karakter, maar met name de afleesbaarheid van het instrumentarium laat te wensen over. Achterin zullen volwassenen het prima uit kunnen houden en zijn er alleen kinderen te vervoeren dan kan je de zetels naar voren schuiven om zo meer bagageruimte te creëren. Het interieur van de Juke is dankzij de opvallend vormgegeven en in de carrosseriekleur gespoten middentunnel vrijwel net zo karakteristiek als dat van zijn Britse concurrent. Het dashboard van de Nissan is duidelijk praktischer opgezet dan het exemplaar van de Countryman, maar de hoofdruimte achterin is behelpen en de bagageruimte is bij deze vierwiel aangedreven versie lachwekkend klein. Maar goed, probeer je de Juke te zien als een, eh …, miniversie van de BMW X6, dan zal je prima kunnen leven met de Nissan.
De conclusie is dat bij de Juke per saldo, met de Countryman als referentie, er niet of nauwelijks water bij de wijn gedaan hoeft te worden. De prestaties van beide modellen zijn goed, het veercomfort is prima en qua visueel vermaak binnenin kom je bij de Nissan noch de Mini tekort. De Countryman is ruimer en daardoor de betere aanbieding voor het hele gezin. Maar het probleem is dat je, als praktische eigenschappen de doorslag dienen te geven, veel beter een Peugeot 3008 of Volkswagen Tiguan kan nemen. In een Mini wil je al rijdend maximaal kunnen genieten en juist op dit onderdeel stelt de Countryman teleur. Met name op een bochtig traject wordt de Brit royaal verslagen door de Juke. Voeg daarbij de 5 mille gunstigere prijs en het is duidelijk wie zijn huiswerk het beste gedaan heeft: Nissan.
Bron: www.autointernationaal.nl
Gelukkig is er nu een alternatief. In tweevoud zelfs, want vrijwel tegelijkertijd lanceren Mini en Nissan een compacte cross-over: de Countryman resp. Juke. Bij de hatchbacks is de Brit nog steeds een geval apart en per saldo in positieve zin: er zijn weinig concurrenten die net zo sportief rijden. Maar in het geval van de Countryman lijkt die andere nieuweling, de Juke, geen millimeter toe te geven: allebei beschikken ze in topuitvoering over een geblazen 1,6 liter motor, vierwielaandrijving en een hoogwaardige achterwielophanging. Wat niet veranderd is, is de premiumprijs die Mini voor haar producten rekent: voor de Countryman ben je als Cooper S All4 in totaal 36.415 euro kwijt. Nissan houdt de schade voor de Juke 1.6 DiG-T beperkt tot 31.700 euro. Een CVT transmissie is bij deze prijs inbegrepen; de Mini houdt het bij een handgeschakelde 6-bak. Cruciale vraag is nu: is de Countryman zijn meerprijs waard? Om maar direct antwoord te geven op die vraag: nee. Het is nooit zo slim om tamelijk aan het begin van een verhaal de uitkomst al te verklappen dus u zult nog even verder moeten lezen waarom de Nissan de betere aanbieding is.
Qua prestaties zijn de verschillen tussen de Countryman en de Juke minimaal, tenminste als je de automaatuitvoering van de Brit vergelijkt met de Nissan: voor de sprint naar 100 km/u is 8,3 resp. 8,4 seconden nodig. Heeft u geen boodschap aan een automatische transmissie, dan zal het verschil oplopen tot 0,5 tel in het voordeel van de Mini maar in de praktijk voelt de Juke zelden langzamer aan. Van een ‘Cooper S’ zou je eigenlijk een duidelijke overwinning verwachten als het om prestaties gaat, maar de vierwielaandrijving maakt van de cross-over een nogal zware jongen en daarnaast vangt de hoge carrosserie merkbaar meer wind dan de hatchback. Het resultaat is dat er op de snelweg regelmatig 2 versnellingen teruggeschakeld moet worden om de Juke met zijn standaard CVT bij te kunnen houden. Geen van beiden excelleert met een aantrekkelijk motorgeluid. De Mini doet bij hoge toerentallen wat rauw aan, wellicht omdat de carrosserie van de Countryman als een sterkere klankkast fungeert dan het koetswerk van de Mini. En het motorgeluid van de Nissan is gewoon karakterloos. Op hoge snelheid worden geen van beiden uitgesproken rumoerig. Althans, het motorgeluid wordt dan duidelijk overstemd door nadrukkelijk aanwezig windgeruis.
Hoe zit het met dat andere unique selling point van Mini, de rijeigenschappen? Volgens de ontwerpers rijdt de Countryman net zo skelterachtig als de hatchback, maar die mening wordt door de testredactie niet gedeeld. Ja, de nieuweling heeft een zeer directe besturing, maar voor een Mini helt de Countryman ook teleurstellend (om niet te zeggen: irritant) veel over. Verder gooit een forse portie onderstuur tijdens bochtenwerk veel roet in het eten. Kortom, bij de Countryman leer je het al snel af om er een sportieve rijstijl op na te houden. En dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn van een Mini.
Om misverstanden te voorkomen: voor een cross-over (en met de in de inleiding genoemde Daihatsu, Kia, Suzuki en Toyota als referentiemateriaal) rijdt de Countryman lekker lichtvoetig en kom je aan rij plezier niks te kort. Maar we hebben het hier a) over een Mini en b) over een auto die grofweg twee keer zo duur is. Wellicht dat het optionele sportonderstel (met verkleinde grondspeling) en grotere wielen (18 inch of meer) een heilzame uitwerking hebben op het weggedrag van de Countryman, maar dat jaagt de prijs nog verder omhoog. De Juke bewijst dat het ook anders kan. Niet dat die niet overhelt, maar de Nissan voelt minder log aan en heeft minder last van onderstuur. Daarnaast biedt de vierwielaandrijving qua rijeigenschappen een merkbaar grotere meerwaarde dan de All4 techniek van Mini. Een deel van de aandrijfkrachten wordt namelijk niet alleen richting de achterwielen gestuurd, maar zorgt aldaar ook voor een onderlinge verdeling. Dat merk je duidelijk in bochten. Helaas verliest de Juke juist weer punten als het om de besturing gaat: te licht en je weinig communicatief.
Qua veercomfort geven beide modellen elkaar weinig toe, maar verrassend wint de Mini als het om ruimteaanbod gaat. De Nissan is weliswaar bijna 3 centimeter langer, maar de coupéachtige vormgeving is een stuk minder praktisch dan de meer hoekige bouw van de Countryman. Welke auto mooier is, is een kwestie van smaak maar tijdens de test werd duidelijk dat je met de weinig subtiel vormgegeven Juke meer aandacht trekt. Echt een auto voor het nieuwe decennium terwijl de Countryman het primair van retro fans moet hebben.
Terug in de tijd ga je bij de Mini ook als je achter het stuur plaats neemt. Niet in negatieve zin, want de zitpositie is excellent maar vooral qua vormgeving. Dat geeft de Countryman karakter, maar met name de afleesbaarheid van het instrumentarium laat te wensen over. Achterin zullen volwassenen het prima uit kunnen houden en zijn er alleen kinderen te vervoeren dan kan je de zetels naar voren schuiven om zo meer bagageruimte te creëren. Het interieur van de Juke is dankzij de opvallend vormgegeven en in de carrosseriekleur gespoten middentunnel vrijwel net zo karakteristiek als dat van zijn Britse concurrent. Het dashboard van de Nissan is duidelijk praktischer opgezet dan het exemplaar van de Countryman, maar de hoofdruimte achterin is behelpen en de bagageruimte is bij deze vierwiel aangedreven versie lachwekkend klein. Maar goed, probeer je de Juke te zien als een, eh …, miniversie van de BMW X6, dan zal je prima kunnen leven met de Nissan.
De conclusie is dat bij de Juke per saldo, met de Countryman als referentie, er niet of nauwelijks water bij de wijn gedaan hoeft te worden. De prestaties van beide modellen zijn goed, het veercomfort is prima en qua visueel vermaak binnenin kom je bij de Nissan noch de Mini tekort. De Countryman is ruimer en daardoor de betere aanbieding voor het hele gezin. Maar het probleem is dat je, als praktische eigenschappen de doorslag dienen te geven, veel beter een Peugeot 3008 of Volkswagen Tiguan kan nemen. In een Mini wil je al rijdend maximaal kunnen genieten en juist op dit onderdeel stelt de Countryman teleur. Met name op een bochtig traject wordt de Brit royaal verslagen door de Juke. Voeg daarbij de 5 mille gunstigere prijs en het is duidelijk wie zijn huiswerk het beste gedaan heeft: Nissan.
Bron: www.autointernationaal.nl
