Klaas Geerligs reisde door Cuba!

KLAAS (CASTRO) GEERLIGS BEZOCHT CUBA
Hij is al weer een paar maandjes thuis. Een interview vond hij eigenlijk niet nodig, want er gaan wel meer mensen naar Cuba op vakantie zei hij. Maar ja, niet iedereen heet Klaas. Daarom toch maar 9 vragen op papier gezet.

1. Hoe ontstond het idee om naar Cuba te gaan?
We gaan al een paar jaar met een aantal mannen op vakantie en Dirk van der Bel (van “die heeft het wel”, ja die) wilde er graag heen nu Fidel Castro nog aan het bewind is. Men denkt namelijk dat na de dood van Fidel er in Cuba wel het nodige gaat veranderen.
Dus zijn we (Piet, Dries, Peter, Ard, Peter, Jaap Jan en Klaas) Dirk gevolgd naar Cuba.
2. Het plan was om op motoren Cuba te verkennen. Is dit gelukt?
Nee, helaas, de toerist mag en kan geen motor huren op Cuba. We hebben dus 2 auto’s gehuurd (4x4) en zijn daar mee op reis gegaan. We waren heel blij met de terreinauto’s want de wegen waren heel slecht met veel kuilen en gaten. De Cubaan rijdt zelf in hele oude auto’s (gele kentekenplaat), vooral Amerikaanse modellen van 50 a 60 jaar oud! De werknemers van Fidel Castro rijden in modernere auto’s met blauwe kentekenplaten evenals de bussen! Jawel, ook de gele NZH bus kom je daar tegen. De toerist rijdt in nieuwe auto’s en die kentekens hebben een bruine plaat.
3. Nog een sigaar gerookt?
Veel Cubanen verkopen sigaren. Dat is daar verboden; ze hebben ze dus niet bij zich. Na onderhandeling over de prijs ga je met ze mee naar een achterafje en dan kun je de sigaren kopen. Ik heb er wel gekocht maar niet gerookt!
4. Is Cuba al “veramerikaanst”?
De meeste Cubanen zijn anti-amerika. In de hotels die er zijn mogen geen Cubanen komen om te overnachten, eten of drinken. De Cubanen hebben twee munteenheden. De Cubaan betaalt met peso en de toerist met cuc. De cuc is vijf maal zo duur dan de peso; de toerist betaalt dus overal meer voor.
5. Waar leeft de lokale bevolking van?
Het was in maart oogsttijd. De sinaasappelen kon je zo van de bomen plukken. Evenals ander fruit zoals kokosnoten. Het sap (melk) van de kokosnoten kon je drinken maar dat vonden wij niet lekker. De natuur is zeer mooi en redelijk schoon. Iedereen moet gewoon werken naar zijn kunnen. Ze verdienen bijna allemaal hetzelfde. De gevangenen moesten daar aardappels op het land in zakken doen.
6. Nog een postkantoor bezocht?
Nee, geen Cubaans postkantoor en ook geen postbezorgers gezien. Wel krantbezorgers. Het grappige is dat de huizen geen brievenbus hebben, maar in de kozijnen zit geen glas maar houten jaloezieën, daar schuiven ze de krant dan zo door naar binnen.
7. Welk land maakte meer indruk op je: Nepal of Cuba?
In Nepal is het veel militaristischer. Veel meer controles op straat, soms wel twee keer op een dag. In Nepal ligt veel meer afval op straat en je moest daar met het voedsel veel voorzichtiger zijn. Maar er was meer gelijkheid in Nepal dus voor de toerist goedkoper.
8. Wat zal je nooit meer vergeten van deze reis?
De behulpzaamheid en hartelijkheid van de mensen op het platteland is iets om niet meer te vergeten. We hadden een Cubaan bereid gevonden om met ons mee te reizen – tegen een vergoeding – voor hem wel een risico want dat is verboden. Als het ontdekt wordt dan krijgt hij een flinke straf, de toerist niet. Een voordeel van zo’n Cubaanse gids is dat ze de Spaanse taal goed beheersen. Omdat we veel over de binnenwegen reisden en niet alle wegen op de kaart stonden en er geen bewegwijzering is moest er nog al eens de weg gevraagd worden. Een nadeel is dat de Cubaanse gids niet in hotels mocht overnachten. Wij hebben dan ook regelmatig bij particulieren overnacht. ’s Avonds op de dorpspleintjes veel muziek, zang en dans van verschillende dorpsfiguren. Dit natuurlijk met een heerlijke rum-cola. Het leek dan wel of we er al een maand waren geweest zo hartelijk was het vertrek de volgende dag met een omhelzing en op z’n Cubaans een wangzoen!
9. Waar gaat de volgende “mannenreis” heen?
Dat weten we nog niet!