Oh ja, je zou het bijna vergeten maar we hadden ook nog een puike partij hockey gespeeld. En nipt verloren. Moeten we het daar nog over hebben? Toch maar wel want achteraf is het toch altijd fijn terugblikken. Maarten Veenendaal had er vooraf nog zo voor gewaarschuwd. De broers Van Lingen. Niek, Harm en Peter. In die volgorde. Daar zou de echte dreiging vanuit gaan, daar school het gevaar, dat trio vormde de allesbepalende as. ’Pul’ kreeg de opdracht spelbepaler Niek ’kalt zu stellen’ maar dat bleek, ondanks de blakende vorm die Pul toonde, een zware opgave. Reeds enkele minuten na het beginsignaal klonk het dodelijke geluid al tegen de plank en hikte Hermes/Magnus tegen een achterstand aan. Het middenveld van de Hillegommers, Sassenheimers en Lissenaren, waaruit de samentrekking Hisalis is voortgekomen, stond als een piramide. Elke pass kwam vanuit het middenveld en elke aanval van Hermes/Magnus liep erop stuk. De troika Van Lingen was niet te stuiten. Alsof ze stroop aan hun stick hadden, zo sterk kleefde de bal eraan. Desondanks kwam Hermes/Magnus met een prima tegenstoot; 1-1. Lang duurde de pret niet want voor het rustsignaal scoorde Hisalis uit een strafcorner voor de rust: 1-2.
Het tweede bedrijf bood perspectief want ook de tegenstander uit ’De Zuid’ raakte door de reserves heen. Maar plotseling was daar weer zo’n goed geoliede strafcorner die alle hoop de grond inboorde: 1-3. Toch toonde Hermes/Magnus ook nu weer veerkracht, dankzij een fraaie goal van Maarten Veenendaal: 2-3. Zou de koploper zich dan toch laten verrassen? Met nog 20 minuten te gaan, vielen er over een weer gaten maar de routine van de gebroeders Van Lingen wisten ook daar antwoord op met lange ballen en technisch hoogstaand hockey. Stickvast als ze waren, bleek het niet eenvoudig de ingespeelde tandem op het middenveld te omzeilen. Wederom scoorden zij uit een strafcorner: 2-4. Maar zie daar, de wederopstanding van onze eigen goalgetter Richard Quak die uit een welgemikte voorzet van Maarten de 3-4 inprikte. De koploper wankelde en moest mentaal bij zichzelf te rade want een gelijkspel zat waarachtig in het vat. Helaas. Voor Hermes/Magnus duurde de wedstrijd eenvoudig te kort want het was ook meteen de eindstand.
Je zou haast zeggen dat de veteranen snakken naar het einde van de competitie, na deze tweede nederlaag op rij. Maar dat is geenszins het geval. Overigens speelde de wedstrijd van de dag ervoor tegen Watergeuzen (kregen we nou klop met 2-9 of 2-8?) ons lichamelijk nog duidelijk parten. Maar ook die verloren partij, ooit een sportief hoogtepunt maar nu een tussendoortje, kende een uitstekende nazit met broodjes knakworst en zuurkool. Dat zijn weliswaar geen zeges maar wel zegeningen, en die moet je vooral koesteren. Met een korte lentepauze in het vooruitzicht, laden we ons op voor een zinderend competitieslot waarbij we op z’n minst voor een podiumplaats gaan!
Coen van de Luytgaarden
Bron: SMHC Magnus