Het gesprek van de dag was gisteren niet zozeer de enigszins fletse wedstrijd van Magnus,
maar het meespelen van Alfons Tunzi.
Deze knaap tart de wetten van de medische wereld. Drie weken geleden scheurde Alfons z’n enkelbanden tijdens een wedstrijd op zondag. Hem werd tenminste 9 weken gegeven, voordat hij weer een beetje kon hockeyen. Dus betekende dit einde seizoen voor Alfons. Maar na een aantal bezoeken aan de fysiotherapeut, kreeg hij, weliswaar voorzichtig, groen licht om weer aan spelen te denken.
Ik was totaal verbaasd, toen ik vrijdag vernam, dat Alfons het zaterdag weer ging proberen.
Nauwelijks te bevatten. Zo iemand moet een lichaam in topconditie hebben. En dan nog moet alles meezitten. Zelfs voor echte topsporters is zo’n korte termijn van herstel nauwelijks denkbaar. Een medisch wonder onze Alfons. Laat nou nooit iemand meer zeggen, dat onze jongens niet gemotiveerd zouden zijn. Want nog een ander geval. Bart de Moor lag vrijdag nog met 39 graden koorts in bed. En wie verscheen zaterdag op het hockeyveld…….., juist onze Bart. Chapeau mannen voor zo’n wedstrijdinstelling.
Over de wedstrijd zelf was niet zoveel te vertellen. Onze jongens wonnen volkomen verdiend met 4-0, maar als alles loopt zoals het moet lopen, waren de dubbele cijfers niet ondenkbaar geweest. Het was de wedstrijd van de gemiste kansen en misschien wel van lichte onderschatting. En ook dat is als coach heel moeilijk uit de koppies te praten.
Mogelijk speelde de beladen wedstrijd van vorige week nog een rol. Feit is wel, dat het allemaal een wedstrijd van net niet van de kant van Magnus was. Het vlotte combinatiespel zagen we te kort en Magnus maakte het niet af, zodat er nog lang hoop bleef op een gunstige uitslag voor Rood – Wit.
In de 12e minuut scoorde Eric uit een mooie combinatie met Jaap 1-0. Na een krap half uur maakte Bart er na een tip-in 2-0 van. Rust.
Het bleef lange tijd bij deze stand totdat Joost er met een mooi boogje 3-0 van maakte.
Uiteindelijk scoorde Eric de 4-0 na een prachtige pass van Alfons, die begrijpelijk met een brace om zijn enkel speelde. Jammer, dat Eric later een lelijke klap op zijn duim kreeg. Het is behoorlijk gekneusd. Sterkte met het herstel Eric.
The men of the match? Moeilijk aan te wijzen. Toch een poging. Martijn en Joost.
Leuk, dat Remi ook aanwezig was.
En.. Pardi en Chris bedankt voor jullie prima leiding.
Ernst Slinger
op de foto: een aantal ”hangjongeren” van Magnus (JA).
Komop jongens, niet zo somber kijken: jullie hebben gewónnen..........
(foto: Jack Karsten)
Bron: SMHC Magnus